AANBIEDEN PETITIE TWEEDE

PERSBERICHT


Aanbieden petitie Tweede Kamercomissie Justitie en Veiligheid, 15 juni 2021

Op dinsdag 15 juni 2021 13.30 uur presenteren de ambassadeurs voor All for Rwanda, Léandre Karangwa en Gloria Uwishema Nsengiyumva een petitie aan de vaste Kamercommissie Justitie en Veiligheid.

Zowel Gloria als Léandre zijn kinderen van ouders die door de IND van genocide worden beschuldigd. In de petitie vragen zij de uitleveringen naar Rwanda te stoppen omdat het leven van hun ouders daar in gevaar komt.

Het aanbieden door de ambassadeurs gebeurt via een online-verbinding in verband met Covid-19.

Het aanbieden wordt live gestreamd via de website van de Tweede Kamer.

All for Rwanda is een collectief dat wil bijdragen aan een duurzame toekomst van Rwanda, door middel van diplomatie, vreedzame acties, voorlichting en het opkomen voor de mensenrechten.

ARF verdedigt het recht op vrijheid van meningsuiting en politieke vrijheid.

Omdat jongeren de toekomst van Rwanda zijn, wil AFR hen betrekken bij activiteiten en discussie, zodat zij en hun kinderen kunnen leven in een vreedzaam, sociaal, harmonieus en welvarend Rwanda.

AFR wordt ondersteund door DORPA, een in België gevestigde niet-gouvernementele organisatie.

PETITIE


Stop uitleveringen en uitzettingen naar Rwanda, stop financiële steun

De kinderen van Rwandese ouders zijn het zat. Al jaren verkeren onze ouders in onzekerheid sinds ze door de IND werden beschuldigd van genocide.

Moeten ze terug naar Rwanda voor een oneerlijk proces bij rechters die volledig onder invloed van de staatspartij en haar president staan?

Nee, zeggen wij, de kinderen.  Geef onze ouders een eerlijk proces in Nederland en stop de financiële steun aan Rwanda. Want dat is in feite steun aan een inhumaan dictatoriaal regime dat geen oog heeft voor mensenrechten en critici, journalisten en oppositie monddood maakt.

Daarom bieden wij u deze petitie aan en het zwartboek: ‘Our enemies will pay the price.’

In het zwartboek staat precies beschreven waarom onze ouders -vaak actief in de oppositie en kritisch op het regime- niet naar Rwanda terug kunnen. Arrestaties, marteling en levensgevaarlijke gevangenissen staan hen mogelijk te wachten.

Wat de Belastingdienst is voor de Nederlandse ouders die opvang zochten voor hun kinderen, dat is de IND voor vluchtelingen die een plaats zoeken in Nederland. Net als de Belastingdienst, gaat ook de IND harteloos te keer, zonder zich te bekommeren om de mensen; dat bleek onlangs weer uit het schokkende rapport ‘Ongehoord onrecht in het vreemdelingenrecht’.  Bij de Belastingdienst werden vele ouders bestempeld als fraudeur en

konden zij zich niet verweren. Dit is met onze ouders ook het geval. De IND beschuldigt hen van genocide, en ook zij worden niet gehoord en kunnen zich niet verweren.

Rwanda, het land van onze ouders, is vooral bekend vanwege de genocide die begon in april 1994 en die in drie maanden tijd aan ongeveer een miljoen van onze landgenoten het leven kostte. Veel Rwandezen vluchtten naar Oost-Congo en vandaar -weg van de levensgevaarlijke vluchtelingenkampen- naar Europa, Canada en de VS. Een paar honderd van hen vonden een thuis in Nederland, waaronder onze ouders. Ze kregen een baan, zagen ons opgroeien, een aantal werd Nederlander. We zagen onze toekomst met vertrouwen tegemoet. Totdat de IND besloot Rwandese dossiers opnieuw te onderzoeken en plots, zo’n tien jaar geleden, tientallen mensen in de Nederlands/Rwandese gemeenschap werden beschuldigd van genocide. Onze ouders kwamen terecht in een gekmakende ambtelijke en rechterlijke molen, waarin ze beetje bij beetje worden stukgemalen.

Onze ouders worden beschuldigd op basis van onderzoek van de IND en de ambassade via internet en in Rwanda, aangevuld met informatie van de Rwandese overheid. Dat onderzoek wordt gebrekkig en bevooroordeeld uitgevoerd. Zo wordt er gewerkt met anonieme menselijke bronnen in Rwanda, bronnen die geen mens kan controleren. Het onderzoek in Rwanda gebeurt met suggestieve vragen en is soms zeer onvolledig. Soms is niet eens duidelijk waar en wanneer het misdrijf heeft plaatsgevonden. Op basis van dat onderzoek wordt een rapport gemaakt, het individueel ambtsbericht, waarbij de IND gretig gebruik maakt van de negatieve aspecten en positieve uitkomsten negeert of verdraait.

De advocaten van onze ouders vechten met de handen gebonden op de rug. Niet het schuldig of onschuldig staat centraal, maar de juiste toepassing van de procedure. We mogen niet eens getuigen oproepen, omdat deze niet onafhankelijk zouden zijn. Zo worden getuigen die leven in ballingschap al bij voorbaat afgewezen door de IND. Zelfs wij, de kinderen, mogen niet getuigen. Ook al waren we bij onze ouders tijdens die verschrikkelijke maanden en zijn dus ooggetuigen. Genocide is de zwaarste beschuldiging die er bestaat, maar de Nederlandse IND hoeft alleen maar op papier aannemelijk te maken dat iemand wel eens schuldig zou kunnen zijn.

Sinds voormalig minister Jan Pronk in mei 1994 met eigen ogen zag wat de genocide betekende, heeft Nederland veel hulp gegeven, met name op het justitiële vlak. Er worden opleidingen gegeven aan Rwandese advocaten en rechters, delen van gevangenissen gebouwd. Er wordt samengewerkt met de organisatie die tot doel heeft mogelijke genocidairs in het buitenland op te sporen. Die jarenlange steun betekent dat het voor Nederland lastig is te erkennen dat het Rwandese justitiële apparaat niet onafhankelijk is. Dat het geheel onder invloed staat van het regime. Nederland had de beste bedoelingen, namelijk het versterken van de rechtsstaat. Het tegendeel wordt echter bereikt. Het justitieel systeem wordt gebruikt om kritische en dissidente stemmen te smoren.

Wij hebben daarom voor u nog een tweede vraag: laat een einde komen aan de financiële steun aan Rwanda, want dit is directe steun aan een dictatuur.

U kunt er alles over lezen in ons zwartboek: ‘Our enemies will pay the price’

Gloria Uwishema,
Ambassadeur voor
ALL FOR RWANDA (AFR)